و با این وصف، عدالت تنها هنگامی محقّق می‌شود که همه‌ی ظلم در زمین از میان برود، نه اینکه تنها بخشی از آن نابود گردد؛ زیرا تا هنگامی که بخشی از ظلم در زمین وجود دارد، به همه‌ی زمین منتشر می‌شود، مانند آتشی کوچک در انبار کاه که به سرعت همه‌ی آن را فرا می‌گیرد؛ همچنانکه همه‌ی زمین، مجموعه‌ای واحد و منسجم است و سرزمین‌های آن به یکدیگر پیوسته و وابسته‌اند و اگر در سرزمینی از آن ظلمی وجود داشته باشد، سرزمین‌های دیگر آن به ظلم کشیده می‌شوند و با این وصف، عدالت یا در همه جا پدید می‌آید و یا در هیچ جا پدید نمی‌آید و عدالت نسبی و تبعیضی ممکن نیست.

از اینجا دانسته می‌شود که عدالت، به معنای قرار دادن همه چیز در جای خود است، نه قرار دادن برخی چیزها در جای خود بدون قرار دادن برخی دیگر و روشن است که چنین کاری، جز برای خداوند ممکن نیست؛ چراکه تنها خالق همه چیز در جهان، از همه چیز و اندازه و جای آن در جهان آگاهی دارد و تبعاً می‌تواند همه‌ی آن‌ها را در جای خود قرار دهد و عدالت را پدید آورد، در حالی که دیگران، از همه چیز و اندازه و جای آن در جهان آگاهی ندارند و تبعاً هر چند بخواهند و کوشش کنند، نمی‌توانند همه‌ی آن‌ها را در جای خود قرار دهند و عدالت را پدید آورند و با این وصف، محقّق ساختن عدالت از عهده‌ی آنان خارج است و بر عهده‌ی خداوند قرار دارد؛ به این معنا که وظیفه‌ی اوست که محقّق ساختن عدالت را برای آنان ممکن کند، تا آنان به سبب محرومیّت‌شان از عدالت و تبعات هولناک آن، بر او حجّتی نداشته باشند و حجّت همواره برای خداوند باشد؛ چنانکه فرموده است: ﴿قُلْ فَلِلَّهِ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ ۖ فَلَوْ شَاءَ لَهَدَاكُمْ أَجْمَعِينَ﴾[۱]؛ «بگو پس حجّت رسیده همواره برای خداوند است، پس اگر می‌خواست همه‌ی‌تان را هدایت می‌کرد» و خداوند این کار را از طریق قرار دادن خلیفه‌ای از جانب خود در زمین انجام می‌دهد که او را به همه چیز و اندازه و جای آن در جهان، هدایت کرده است، تا بتواند به خلافت از جانب او، همه‌ی آن‌ها را در جای خود قرار دهد و عدالت را پدید آورد و او به اعتبار برخورداری از این هدایت خداوند، «مهدی» نامیده می‌شود؛ چراکه از جانب خداوند، به همه چیز و اندازه و جای آن در جهان هدایت یافته است.

[علّت ظاهر نبودن مهدی در زمین]

از اینجا دانسته می‌شود که غرض خداوند از قرار دادن مهدی در زمین، تحقّق عدالت در آن است؛ چراکه او جانشین پیامبران است و خداوند درباره‌ی آنان فرموده است: ﴿لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ﴾[۲]؛ «هرآینه پیامبرانمان را با نشانه‌های روشن فرستادیم و به همراه آنان کتاب و معیار نازل کردیم تا مردمان به عدالت برخیزند»